ნიკო ლორთქიფანიძე დაიბადა 1944 წელს სოფელ ჩუნეში. სწავლობდა ქუთაისის კლასიკურ გიმნაზიაში, შემდეგ კი საშუალო სასწავლებელი ვლადიკავკაზში დაამთავრა. სწავლა განაგრძო ხარკოვის უნივერსიტეტში, შემდეგ ავსტრიაში – ლეობენის სამთო აკადემიაში. 1907 წელს სამშობლოში დაბრუნდა. ნიკო ლორთქიფანიძე გერმანულ ენას ასწავლიდა თბილისისა და ქუთაისის სკოლებში, საქართველოს ინდუსტრიულ ინსტიტუტში, სადაც შემდგომში უცხო ენათა კათედრის გამგე გახდა. ნიკო ლორთქიფანიძემ ლიტერატურული მოღვაწეობა 1902 წელს დაიწყო. მისი თხზულებები იბეჭდებოდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებში: „ნიშადური”, „საქართველო”, „ივერია”,

მიხეილ ჯავახიშვილი დაიბადა 1880 წელს სოფელ წერაქვში. XX საუკუნის ერთ-ერთი უდიდესი ქართველი მწერალი, თვალსაჩინო საზოგადო და პოლიტიკური მოღვაწე  1921-1924 წლების ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი იყო. მისი პირველი მოთხრობა 1903 წელს გამოჩნდა, თუმცა შემდეგი ნაწარმოები მხოლოდ 1920-იან წლებში გამოაქვეყნა. საბჭოთა იდეოლოგიის ზეწოლასთან წინააღმდეგობა მწერალს სიცოცხლის ფასად დაუჯდა. სწავლობდა ჯერ წინამძღვრიანთკარის, შემდეგ ყირიმის სასოფლო-სამეურნეო სასწავლებელში, რომელიც ოჯახში დატრიალებული ტრაგედიის გამო არ დაუმთავრებია: ავაზაკებმა

ვასილ ბარნოვი დაიბადა 1856 წელს სოფელ კოდაში. დაამთავრა მოსკოვის სასულიერო აკადემიის ისტორიის განყოფილება. პედაგოგიურ საქმიანობას ეწეოდა სხვადასხვა ქალაქებში, იუნკერთა სასწავლებელშიც, თბილისის უნივერსიტეტის მუშფაკში. იყო საქართველოს მწერალთა კავშირის გამგეობის წევრი, არჩეულ იქნა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრად და აქტიურად მონაწილეობდა მის საქმიანობაში. ბარნოვი ქართული ისტორიული რომანის ფუძემდებელია. მისთვის ისტორიული მოვლენების ასახვა თვითმიზანი არ არის, მწერლის ყურადღების ცენტრშია ზოგადსაკაცობრიო პრობლემები. ბარნოვის ფილოსოფიური შეხედულებები ეფუძნება,

დავით კლდიაშვილი დაიბადა 1862 წელს სოფელ სიმონეთში. 7 წლის კლდიაშვილი ქუთაისში რუსი ექიმის ოჯახში მიაბარეს რუსული ენის შესასწავლად. 1872 წელს სახელმწიფო ხარჯით გაიგზავნა კიევის სამხედრო გიმნაზიაში, რომლის წარჩინებით დამთავრების შემდეგ მოსკოვის სამხედრო სასწავლებელი დაასრულა. ამავე წლიდან სამხედრო სამსახურში გაამწესეს ბათუმში. მეფის რუსეთის არმიის ოფიცერი, წლების მანძილზე იღვწოდა ქართველი ერის საკეთილდღეოდ; დაკავშირებული იყო მოწინავე ინტელიგენციასა და რევოლუციურად განწყობილ მუშებთან და ჯარისკაცებთან; გ. ვოლსკისთან და ი. მესხთან ერთად ბათუმის საზოგადოებრივ-კულტურულ საქმიანობას

სოსო პაიჭაძე დაიბადა 1943 წლის 21 აგვისტოს ქალაქ ბათუმში. 1960 წელს დაამთავრა ბათუმის პირველი საშუალო სკოლა და სწავლა განაგრძო პედაგოგიური ინსტიტუტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტზე, შემდგომ თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე, რომელიც 1965 წელს დაასრულა. სხვადასხვა დროს მუშაობდა კინოსტუდია „ქართულ ფილმში“ რეჟისორის ასისტენტად, მრავალი წლის მანძილზე ჟურნალ „მნათობის“ მთავარი რედაქტორის მოადგილე იყო. ლიტერატურული მოღვაწეობა 1969 წელს დაიწყო, როცა გაზეთ „ლიტერატურულ საქართველოში“ გამოქვეყნდა მწერლის პირველი ლიტერატურულ-კრიტიკული სტატია. პირველი მოთხრობები კი 1970 წელს გამოჩნდა. 1977 წელს გამომცემლობა „მერანმა“ მისი მოთხრობების პირველი კრებული „უკანასკნელი დუბლი“ გამოსცა. 1985 წელს გამოვიდა მწერლის მეორე კრებული. 1990 წელს ჟურნალ „მნათობში“ გამოქვეყნებული მოთხრობისათვის „თბილი გრძნეული წვიმა“ მწერალთა კავშირის პრემია მიენიჭა. 1995 წელს დაიბეჭდა მწერლის ბოლო წიგნი „სადაით დაეცი“. მისი მოთხრობები თარგმნილია რუსულ, უკრაინულ, უნგრულ, ჩეხურ, გერმანულ, იუგოსლავიურ ენებზე. მწერლის მოთხრობა „ბაქანი – ბოტანიკური ბაღი“ შესულია ქარჩხაძის გამომცემლობის გამოცემულ წიგნში – მე-20 საუკუნის ქართული მოთხრობის ანთოლოგია.

ვლადიმერ სიხარულიძე დაიბადა 1940 წლის 22 იანვარს ქალაქ თბილისში. საშუალო განათლება 1-ელ კლასიკურ გიმნაზიაში მიიღო, შემდგომ სწავლა განაგრძო სახელმწიფო უნივერსიტეტში ისტორიის ფაკულტეტზე. 1967 წელს გამოქვეყნდა მწერლის პირველი მოთხრობა „მეათე მოწმე“, რომელიც მალევე ითარგმნა ათამდე უცხო ენაზე. მას მოჰყვა მოთხრობები „მაცგი“, „უხამსი“. ნაწარმოებების გამოქვეყნების შემდეგ მიიღო მოწვევა მოსკოვში ორწლიან სასცენარო კურსებზე. ვლადიმერ სიხარულიძე ავტორია პიესებისა: „გარეუბნის მარტო სახლი“, „ოიდიპოსი“, „ცხელი აგვისტო“, „ღამის შემთხვევა“. მწერლის პიესების მიხედვით გადაღებულია ფილმები „მაცგი“ და „ბავშვობა“. მწერლის მოთხრობა „მტარვალი“ შესულია ქარჩხაძის გამომცემლობის გამოცემულ წიგნში – მე-20 საუკუნის ქართული მოთხრობის ანთოლოგია.

ჯემალ თოფურიძე დაიბადა 1947 წელს ქალაქ თბილისში. სწავლობდა თბილისის 51-ე და ბათუმის პირველ საშუალო სკოლებში. დაამთავრა ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გეოგრაფია-გეოლოგიის ფაკულტეტი. სხვადასხვა დროს მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ეკონომიკისა და მართვის ინსტიტუტში,ქართული ლიტერატურის,ინსტიტუტში. 1974 წლიდან იბეჭდება მისი მოთხრობები ლიტერატურულ ჟურნალ „ცისკარში“, ლიტერატურულ საქართველოში“ და სხვა. ჯემალ თოფურიძეს მიენიჭა მწერალთა კავშირის პრემია წლის საუკეთესო მოთხრობისათვის. მისი ნამუშევრები თარგმნილია სხვადასხვა ენებზე.

ჯემალ თოფურიძე გარდაიცვალა 1978 წელს.

მწერალი მერაბ აბაშიძე დაიბადა 1950 წლის 1 ივლისს ქალაქ თბილისში. საშუალო განათლება მიიღო 29-ე სკოლაში და სწავლა განაგრძო სამედიცინო ინსტიტუტში, რომელიც 1975 წელს დაამთავრა. მერაბ აბაშიძე წერდა ლექსებს, მოთხრობების წერა 19 წლის ასაკში დაიწყო. პირველი მოთხრობაა „აქეთ მაშხლები, კვაზიმოდო!“, მას მოჰყვა „პოეზიის ხანძრის ქალიშვილი“, „წყალში გადაყრილი მიხაკები“. მწერლის მოთხრობები პირველად ჟურნალ „ცისკარში“ დაიბეჭდა და დიდი რეზონანსიც გამოიწვია, შემდგომ ჟურნალ „მნათობში“, „მერანში“. სხვადასხვა დროს გამოცემულია მწერლის ნაწარმოებები – „აქეთ მაშხლები, კვაზიმოდო!“, „ცეროდენა ანგელოზი“, „ჯვარი“. მოთხრობები თარგმნილია რუსულ ენაზე. მწერლის შემოქმედების მიხედვით გადაღებულია სამი ფილმი – „აქეთ მაშხლები, კვაზიმოდო!“, „სერაფიტა“, „მეთევზე“; დადგმულია სპექტაკლები და რადიო-სპექტაკლები.

1904-1930 წწ.